Over brandweermannen, pepernoten en een bikerconventie in Philladelphia

Dan waren we eindelijk vertrokken. Met volle moed richting New Orleans voor het Amerikaanse avontuur. Vroeg vertrokken vanaf schiphol met een klein vliegtuig richting Philly, Charlotte en uiteindelijk New Orleans. Met een gemixt gezelschap van jolige Nederlanders en iets serieuzere Amerikanen vlogen we al snel boven de Atlantische oceaan.

Het begon al snel verkeerd te gaan. We hadden een stevige tegenwind waardoor het vliegtuig extra brandstof moest gebruiken om nog op snelheid te blijven. Hierdoor moesten we landen in Syracuse om te tanken. Ik moest nog helemaal van Noord naar Zuid en het ging nu al fout.

U.S. Airways had voor mij een hotel geregeld om te kunnen overnachten in Philadelphia. Dus hop bagage in het shuttlebusje en maar eens kijken waar ik terecht zou komen. Dit bleek een superdeluxe hotel te zijn, ergens buiten de stad naast een snelweg. Er was echter nogal een contrast. Het hotel was harstikke luxe maar de gasten leken een beetje 'out of place'. Ik kwam namelijk midden in de 'black biker convention' terecht. Dus overal hell angels en de zogenoemde bikerbitches. Toen ik op zoek ging naar mijn kamer werd ik dus ook begroet door harde rap en vrouwen met zeer weinig aan (klinkt leuker dan het eruit zag).

Na een klein moment van "waar ben ik nu weer beland" besloot ik om me te laten onderdompelen in het moment. De airline had me een coupon van 10 dollar meegegeven om een maaltijd te kunnen kopen. Dus ik richting de bar. Hier maakte ik al zeer snel vrienden met Clyde. Clyde was een brandweerman van the Baltimore firebrigade en hij en zijn collega's hadden een iemand tijdens het werk verloren. Daarom werd besloten om in zijn nagedachtenis te gaan drinken en op vakantie te gaan naar de Domicaanse Republiek. Nu was Clyde mijn eerste 'echte' Amerikaanse maat, mijn overige gesprekken met Amerikanen waren tot nu toe beperkt gebleven.

Clyde was in Nederland geweest, Alkmaar of all places, en was erg blij om zijn ervaringen met mij te delen. Dus hop ik kreeg een biertje van hem en voordat ik het wist werd ik voor een avond ingelijfd bij the Baltimore fire brigade. Na een tijd drinken en praten met de brandweermannen ontmoette ik de volgende Amerikanen. De naam van de man herinner ik mij niet meer, voor gemak noem ik hem Dave, maar hij ging binnenkort trouwen met zijn vrouw Lynn. Dave was een 57-jarige detective in Philadelphia. Hij zag eigenlijk een beetje op tegen de trouwerij, het was voor hem niet de eerste keer dat hij in het huwelijkbootje stapte. Dus spoedig was er al een heel gesprek met Dave, mij en de barman over vrouwen en trouwen. Wederom met gratis bier voor mij en veel gelach. En om dit blog met een hollandse (peper)noot af te sluiten heb ik hen beide zakjes pepernoten gegeven. Vooral Lynn was erg blij met haar 'Dutch cookies'.

Voor de rest waren er legio typische Amerikaanse dingen. Het toilet leek verstopt, maar het bleek normaal voor Amerikanen om veel water hiervoor te gebruiken. Dit verklaart misschien hun fascinatie voor de richting hoe het water wegloopt (Draait linksom). Ook lag er een bijbel naast het bed. Dit leek mij een geschikte plek om mijn dollars en creditkaarten in te bewaren. Het gevoel van veiligheid is hier namelijk totaal anders dan in Nederland, maar daar schrijf ik in een later blog meer over.

Overigens beschik ik in New Orleans niet over middelen om lekker te kunnen bloggen. Ik heb geen laptop mee en het hotel biedt geen middel aan om jullie goed op de hoogte te houden. Ik hoop dat in New York de YMCA hier betere faciliteiten voor heeft. Nu zit ik in the New Orleans Public Library even snel te typen. Ben wel volkomen geintregreerd met de Amerikanen hier. En dat valt compleet samen met hoe ik de stad wil beleven.